छोडी जाने मायालुलाई प्रेम पत्र
निस्ठुरी धोके बाज मायालु,
खै । किन खनाएथे मैले तिमीलाई मुटुभरीको माया, अधरभरीको प्यार
अनी आत्मा देखिको विश्वास । मनमा राखी पुजा गरेर मैले तिमीलाई पुजा भनि बोलाउन
चाहे तर मेरो पुजा बेकार बन्यो । अक्षता, पाती, नैबेध अनी मेरो
निष्ठामा तिमीले लात हानेर धुजा धुजा पार्यौ। सर्पलाई दुध पिलाए पनी विष नै ओकल्छ
भन्थे, तिमिलाई पनि त्यस्तै भयो।
बधाई छ पुजा
तिमीले नयाँ संसार अनी दाम्पत्य जीवन शुरु गरिछौ, तिमी छुट्टै धन,मन
इज्जत र प्रतिष्ठाले जुरो बढाउदै छौ होला । म त दिन दिनै तिम्रै यादमा सेती झै
भासीइरहे, शायद अब त भासिने ठाउँ पनि छै, माथि निस्किने त
कुरै भएन । सोचेको पनि थिएन जिन्दगीमा यति धेरै पटक असफल बन्छु भनेर त ।
स्कुले दिनहरु सम्झ त पुजा, आखाँमा राखी नानी बनाएथे, बगैचाको
फुल मानी पानी हालेथे । बिफल सारा बिफल । तिमीले मेरो मायामा पठाएका पत्रमा कोरेका
शव्द अनी समर्थन गरेका सम्झना, शब्द अनी प्रेम रुपी बाणी सम्झ त ।
मेरो
अनुपस्थितिमा त्यी अन्ध्यारा र कहाली लाग्दा................. म बिनाको जिवन
..............ती त केबल कल्पना रहेछन मायालु । एस एल सी परिक्षाका दिनहरु सम्झ त
मायालु, कति रमाइला थिए ती दिनहरु । बन्दको समयमा १८,२० किमी सडक पार
गरि हामी कसरी गोरखनाथ बाबाको शरणमा पुगेका थियौ । एक कप चियामा दुई मुख लगाइ
पिएको अनी चैतमासको घाममा दहीको चिसो संगै माया बाढेको । हो पुजा अब त यी सब
पानामा पनि नकोरिने इतिहास बनिसक्यो । केबल मलाई तडपाइ रहने इतिहास ।
एस.एल.सी. परिक्षा पछि तिमिलार्य भेट्ने जति प्रयास गर्दथे तिमी
त्यस्को विपक्षमा लाग्यौ । जे होस् तिम्रो मम्मीको न्यानो मायामा आफुलार्ई
भाग्यमानी ठान्डै रमाइ रहे । मेरो ठुलो असफलताको पिडा देखेर माथिबाटै भगवानले
तिम्रो मम्मीलाई मेरो सेवा गर्न आदेश दिए जस्तो लाग्यो मलाई । जत्र त आफ्नो छोरा
जस्तै ठान्ने तिम्रो मम्मीले त्यस पछी किन बिर्सनु भयो त ?
जे होस् तिम्रो मायालाई मुटुमा राखेर उज्ज्वल भविस्यको
कामना गर्दै म अध्ययनको लागि पोखरा लागे । तिम्रो फोनको प्रतिक्षामा कैयौँ दिनहरु
बिताए । तिम्रो साथ जिवनभरी पाइराखु भनि मनकामनामाइ सँग प्राथना गरे । अह
मनकामनामाइले मेरो प्राथना बुझिनन ।
पोखराको ठाउँ बाच्नै पर्यो, बुढा बाबाआमालाई कति दुःख दिनु
। एउटा सानो जागिरमा झुन्डिए ।
बिहानको पढाइ, दिउसो जागिर व्यस्त बने पनि मनभरी तिम्रो मायाको भारी बोकेर दिनरात
काट्दै गरे । तिमी गोर्खा क्याम्पस पढ्न थाल्यौ । हुलाक अनी फोनका सुबिधा नभएका
होइनन तर तिमीले सम्झनै चाहिनौ । मैले तिम्रो अनी तिम्रो भाईको स्कूलको नाममा दुई
वटा पत्र रजीस्ट्री गरि पठाए तर तिमीले कानमा तेल हालेर बसिरह्यौ । मलाई थाहै
रहेनछ म त तिम्रो एकहोरो मायामा डुबेर तिमीलाई माछापुछ्रेको शिरमा उभ्याइ
सरङ्कोट्बाट हेर्न लागेछु, फेवा तालको पानीमा डुबुल्कि मार्दै
तालबारही मन्दिरमा पुजा गरि रानिवनको शितलतामा रम्न लागेछु । तर मेरा यी सब सपना,
लक्ष्य
सिसिफसको कथा जस्तै बन्यो अनी नित्से झै भन्न मन लाग्यो ( गड इज डेड ) आफ्नो
भक्तहरुको दुखमा साथ दिएर न्यानो माया दिन सक्दैन भने के भगवान ..............?
पिडा पिडामै पिल्सिएर दिन बित्दै गए । म तिम्रो मायाको ओत नपाएर पुसको
ठन्डिमा झै कठाङ्रीन लागे,साउनको झरिमा झै रुझ्न लागे, चैतको
घाममा डडिए अनी भदौरे भेल सँगै बगे । खोलो किन माथि फर्किन्थ्यो र मायालु । म
मनभरी मायाको पोको लिएर तिमीलाई अर्पण गर्ने प्रतिक्षामा रहे तर तिमी
......................गल्छेडो कुरेर बस्ने हो भने हात्तीको पिठ्युमा पनि ढाप
मार्न पाईन्छ भन्थे तर उखान मात्रै रहेछ ।
तिमीसंगै एक
पटक भेट नहुदै तिमीले हाम्रो संसार अल्गाइसकेछौ । मैले तिम्रो फुलरुपी मायालाई
हावा, पानी, मलजल गरेर हुर्काउन चाहे तर तिमीले मलाई केबल तुशारो, असिना
अनी एसिड मात्र ठान्यौ । बधाई छ पुजा तिमीलाई, तिम्रो माया फुलाएर
चारैतिर बास्ना छर्ने अनी मुनामदन बनेर अर्को ईतिहास रचे योजना मात्रै होईन तिमीले
मलाई बिफल बनाउ । हो मायालु बल्ल थाहा पाए निदाएको भन्दा निदाएको बहाना गर्ने
मान्छेलाई ब्युझाउन गाह्रो हुदो रैछ ।
मयालु म तिम्रो लागि तिम्रो यात्रामा ठेस लाग्न पुगेको एउटा ढुङो
रहेछु अनी उकाली चढ्दा आएको पसिना रहेछु । आज म तिम्रो मायामा पागल बनेर दिनको भोक न रातको निन्द्रामा छु । पोखराबाट
गाउँ जादा हरेकपल तिम्रो मायाको आशामा रमाउदै मनभरी मायाको लालमोहन, रसबरी,
पेडा
अनी लड्डु तिम्रै लागि ल्याउथे तर अब तिम्रो बस्ती मेरो लागि मरभुमी बन्यो ।
तिमी माइती गाउँ
आउँदा फर्केर पनि माथि डाडातिर हेर्ने चेष्टा सम्म नगर्नु की न की त्यहा मेरो
रोइरहेको आत्मालार्य जिस्काए सरह हुनेछ हुनेछ । सदा सर्बदा तिम्रो स्वागतमा रम्ने
मेरो घरमुनीको हरियो र फुलैफुलको रुख अहिले सुकेर ढलिसकेको छ अनी तिम्रो आगमनको प्रतिक्षामा
रम्ने मेरो कटेरी खरानी भैसेकेको छ ।
मायालु, काठमाण्डुको बसाई साथमा नयाँ संसार चैन छ होला हगि ? ठिक
छ मौसमी तिम्रो व्यवहारमा अब एकरुपता आओस । मेरो जीवन दुई दिनको होला तर तिमी हजार
बर्ष बाच्नु । माया, ममता, सम्मान र पुरस्कारको सम्मानले पुरिनु । मलाई एउटा लाम्खुट्टे बर्षामा
बाँच्नको लागि रगत चुस्न आउनेपरजिवी भनेर
चित्त बुझाउनु जुन माया नपाएर भोकै फर्कियो ।
मैले तिम्रो जिवनमा जति पिडा दिन
आए, कलेजी ददार्न आए हृदय देखि क्षमा चाहन्छु ल र, अव तिमीलाई पिडा
त के तिम्रो पाइला पर्ने ठाउमा समेत रहने
छैन केवल तिम्रो भलाइका लागि, तिम्रो सफलताका लागि । म कुरुप्,गरिब,
अक्षिशित
अनी बेसाहारा तिमीसँग सातै जूनी भेट हुने छैन तिम्रो भरिभराउ रउज्ज्वल जिवनका लागि
।
म जुन बनेर तिमीलाई शितलता
छर्न चाहन्थे, फुल बनेर बास्ना छर्न चाहन्थे, अनी तिम्रो
मायामा पौडदै माछा झै बाँच्न चाहन्थे । तिमीसंगै ग्रेट्वाल चड्न चाहन्थे ।
सगरमाथाको शिरमा हाम्रो प्रेम पत्र बिछ्याउदै बिछोडमा तड्पनेहरुलाई मिलनको पाठ
पढाउन चाहन्थे, तर मेरा यी लक्ष्यहरु बारमुडा ट्रयाङ्लमा खसे, म्रित सागरमा
फसे अनी काचको गिलास सरी फुटे । म जतिसुकै कात्तर रकुरुप भए पनि हाम्रो मायाको
हिरो बन्न चाहन्थे, तर आज तिम्रो तिरस्कारमा बिक्षिप्त बनेर जीवन र मृत्युको दोसाधमा
छट्पट्टाइ रहेछु केबल मृत्युको पर्खाइमा ।
त्यसैले,
मेरो आँखाहरुले तिम्रो बाटो रोजे, तिमीले त्यसलाई
कुल्चेर जानु,
कसैले हाम्रो प्रितिबारे सोधे तिमीले त्यसलाई नाई कथा हो भनिदिनु ।
तिमीलाई माया गर्ने
...............................
